Pośrednictwo Chrystusa a wstawiennictwo świętych w teologii Szenudy III

Abstract

This article is an attempt to bring closer and theological and dogmatic critics of the teaching on the mediation of Christ and the intercession of people, angels and saints of the Pope of the Coptic Orthodox Church, Shenouda III. Regarded by many as one of the most outstanding Coptic theologians, in his work Comparative Theology and in several other writings, he included a systematic lecture on the Coptic, Orthodox science of mediation. Shenouda III emphasizes that there is a fundamental difference between the mediation of Christ and other intermediaries or persons of intermediation. Well, Christ’s mediation is unique and exceptional. Jesus’ mediation is redemption. Christ acts as mediator in the justification of our sins, He is the satisfaction, the one who has paid our debts to God. The Coptic Hierarchy has shown that, alongside Christ’s mediation, there is a mediating intercession which is rooted in Christ’s. The invocation of the angels and saints is a testimony of faith in the eternal life to come. Intercession is a community of love between the Church on earth and the Church in heaven. It is useful for spiritual development because it entails humility of heart. It goes without saying that teaching on intercessory mediation is a tradition of the Orthodox Churches and the Catholic Church. Tradition is a precious heritage and it would be a great loss for the Church to get rid of it. Such a Church would become a Church without history and without any stable rules to protect it against liberal interpretation of the truths of faith and the preaching of the Gospel according to subjective preferences.

Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia oraz teologiczno-dogmatycznej krytyki nauczania na temat pośrednictwa Chrystusa a wstawiennictwa ludzi, aniołów i świętych papieża Ortodoksyjnego Kościoła Koptyjskiego Szenudy III. Ten uznawany przez wielu za jednego z najwybitniejszych teologów koptyjskich w swojej pracy Comparative Theology oraz kilku innych pismach zawarł systematyczny wykład koptyjskiej, prawosławnej nauki o pośrednictwie. Szenuda III podkreśla, że istnieje zasadnicza różnica między pośrednictwem Chrystusa a innymi pośrednikami lub sposobami pośrednictwa. Otóż pośrednictwo Chrystusa jest jedyne i wyjątkowe. Pośrednictwo Jezusa jest odkupieniem. Chrystus pośredniczy w usprawiedliwieniu naszych grzechów, jest On Zadośćuczynieniem, Tym który spłacił Bogu nasze długi. Koptyjski Hierarcha wykazał, że istnieje, obok pośrednictwa Chrystusa, wstawiennictwo pośredniczące, które jest zakorzenione w pośrednictwie Chrystusa. Wzywanie pomocy aniołów i świętych jest świadectwem wiary w życie wieczne, które ma nadejść. Wstawiennictwo jest wspólnotą miłości między Kościołem na ziemi a Kościołem w niebie. Jest ono przydatne do rozwoju duchowego, pociąga bowiem za sobą pokorę serca. Jest rzeczą oczywistą, że nauczanie o wstawienniczym pośrednictwie należy do tradycji Kościołów prawosławnych i Kościoła katolickiego. Tradycja jest cennym dziedzictwem i pozbycie się jej byłoby wielką stratą dla Kościoła. Taki Kościół stałby się Kościołem bez historii i bez żadnych stabilnych reguł, które chroniłyby go przed liberalną interpretacją prawd wiary i głoszeniem Ewangelii według subiektywnych preferencji.