Wolność religijna w mowach św. Pawła w Dziejach Apostolskich

Abstract

Święty Paweł podczas swoich podróży misyjnych spotykał wiele kultur i państw. Apostoł Narodów tak, jak został przedstawiony w Dziejach Apostolskich, szanował swych adresatów, gdy próbował ich przekonać, że chrześcijaństwo jest religią prawdziwą. W jego wystąpieniach zawsze pojawia się napięcie pomiędzy wezwaniem do oddawania czci jedynemu Bogu a wolną wolą ludzi, którzy mogą odrzucić Dobrą Nowinę i czcić własnych bogów. Szczególne znaczenie dla przedmiotu naszych badań będą miały przemówienia w Antiochii Pizydyjskiej (najdłuższe przemówienie Pawła w Dziejach Apostolskich) do Żydów – Dz 13,16- 41, przemówienie w Listrze do pogan – Dz 14,15-17, przemówienie w Atenach do Greków – Dz 17,22-31. W tych fragmentach Paweł ujawnia swoje przekonania i strategię działania; docenia pozytywne strony dotychczasowych wierzeń, ale podkreśla także konieczność prawdziwego kultu.

Saint Paul came across many cultures and states during his missionary journeys. The Apostle to the Nations, as he is depicted in Acts, respected the addressees when he tried to convince them that Christianity is the true religion. In his speeches there is always a tension between the call to worship one God and the free will of people, who may reject the Good News and venerate their own gods. Of particular importance for the subject of our study are the speeches in Antioch of Pisidia (the longest speech of Paul in Acts) to Jews – Acts 13:16-41, the speech in Lystra to pagans – Acts 14:15-17, and the speech in Athens to Greeks – Acts 17:22- 31. In these passages Paul reveals his convictions and strategy. He appreciates the positive sides of previous beliefs but stresses also the necessity of the true cult.