Towarzyszenie człowiekowi w obliczu śmierci. Aspekty moralne

Abstract

The key issue of the undertaken topic is accompanying the dying person. Death as the last phase of human life is an undeniable fact, and the transition to eternal life is an extremely important event for believers. Making it a human event amid medical procedures, fears and marginalization becomes the call of modern civilization. Recognition of the dying process becomes an important element in starting the preparation for death and accompanying you in this mystery. The responsibility of medical personnel for providing information about the possibility of death and preparing the patient and his family for the time of dying. Accepting death and accepting leaving this world becomes the basic indication of restoring the humanistic dimension to this event among medical procedures. The pandemic time, which makes it impossible for the family to relate to the sick, has become a particular symptom of the industrialization of dying. Pointing out the symptoms of the last phase of human life will allow the family and the dying person to recognize this time and at the same time begin the process of accompaniment. An important aspect in the reflection on accompanying the dying person is to show the family and loved ones specific skills useful in terminal care.

Przedmiotem publikacji jest zagadnienie towarzyszenia człowiekowi umierającemu. Śmierć jako ostatnia faza życia ludzkiego jest niezaprzeczalnym faktem, a przejście do życia wiecznego stanowi niezwykle istotne wydarzenie dla osób wierzących. Szczególnym wezwaniem w obecnym czasie jest uczynienie z niej wydarzenia ludzkiego pośród procedur medycznych, lęków i marginalizacji. Rozpoznanie procesu umierania jawi się jako ważny element w rozpoczęciu przygotowania chorego do śmierci oraz towarzyszenia rodziny w tym misterium. W tym celu wskazano także na konkretne umiejętności przydatne w opiece terminalnej. W toku badań zwrócono również uwagę na odpowiedzialność personelu medycznego za przekazanie informacji o możliwości nadejścia śmierci oraz na uwrażliwienie chorego i jego rodziny na czas umierania. Przyjęcie śmierci i akceptacja odchodzenia z tego świata staje się podstawową wskazówką przywrócenia temu wydarzeniu humanistycznego wymiaru pośród procedur medycznych zwłaszcza w obliczu szczególnego przejawu industrializacji umierania, którym stał się czas pandemii, uniemożliwiający właściwe relacje rodziny z chorym.