Ecumenical formation program. A proposal of the Roman Catholic Church in the context of the assumptions of the Second Vatican Council and post-conciliar documents

Abstract

The Second Vatican Council ushered in a profound breakthrough in the Roman Catholic Church’s thinking about the Church and the implementation of its mission in the world. It made ecumenism one of the fundamental paradigms of evangelization, and considered permanent ecumenical formation an essential commitment of all churches. The Council’s Decree on Ecumenism Unitatis redintegratio gives ecumenical formation a proper ethical framework: It demands an effective renunciation of the logic of subjugating others in favour of the logic of respect and fraternity. Thus, a program of ecumenical formation has been implemented. It covered all forms of Church teaching and life. Its fundamental goals are: breaking down negative stereotypes in mutual references between Christians and Churches, discovering what is common to different Christianities, seeking opportunities to overcome all that divides them, and above all, forming positive sensitivity in mutual relations. The program for the ecumenical formation of the Roman Catholic Church outlined in the Second Vatican Council’s Decree on Ecumenism is constantly updated in post-conciliar documents. This paper will present its basic assumptions and pastoral references at various levels of church activity.

Sobór Watykański II zapoczątkował w Kościele rzymskokatolickim głęboki przełom w myśleniu o Kościele i o realizacji jego posłannictwa w świecie. Uczynił ekumenizm jednym z zasadniczych paradygmatów ewangelizacyjnych, a permanentną ekumeniczną formację uznał za istotne zobowiązanie wszystkich Kościołów. Soborowy Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio nadaje ekumenicznej formacji właściwe ramy etyczne: domaga się skutecznego wyrzeczenia się logiki podporządkowywania sobie innych na rzecz logiki szacunku i braterstwa. Wdrożono więc w życie program ekumenicznej formacji. Objęto nim wszystkie formy nauczania i życia Kościoła. Jego zasadnicze cele to: przełamywanie negatywnych stereotypów we wzajemnych odniesieniach między chrześcijanami i Kościołami, odkrywanie tego, co wspólne dla różnych Kościołów chrześcijańskich, poszukiwanie możliwości przezwyciężania tego wszystkiego, co je dzieli, a nade wszystko kształtowanie pozytywnej wrażliwości we wzajemnych relacjach. Program ekumenicznej formacji Kościoła rzymskokatolickiego zarysowany w Dekrecie o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II jest stale aktualizowany w dokumentach posoborowych. W niniejszym opracowaniu zaprezentowane zostaną jego zasadnicze założenia oraz pastoralne odniesienia na różnych poziomach aktywności kościelnej.