Odnowa liturgiczna pięćdziesiąt lat po ogłoszeniu soborowej konstytucji Sacrosanctum Concilium w metropolii szczecińsko-kamieńskiej

Abstract

Upłynęło już ponad pięćdziesiąt lat od dnia 4 grudnia 1963 roku, kiedy papież Paweł VI ogłosił konstytucję o świętej liturgii Sacrosanctum concilium, pierwszy owoc Soboru Watykańskiego II. Konstytucja stała się zwiastunem nadziei dla całego Kościoła i jego odnowy. Po ponad pół wieku Kościół i społeczeństwo doznały głębokich przemian, ale przesłanie konstytucji pozostaje aktualne w odniesieniu do nowych problemów i potwierdza zawarte w niej zasady. A zatem odnowa liturgiczna trwa. Półwiecze stanowi dobry czas na dokonywanie analiz, bilansów i ocen tych doniosłych decyzji, które zgodnie z wolą Ojców soborowych odmieniły oblicze współczesnego Kościoła. Zasady zawarte w konstytucji liturgicznej w dalszym ciągu nadają kierunek przyszłości liturgii, aby reforma była coraz lepiej rozumiana i wprowadzana w życie. Naszym obowiązkiem jest dalsze odkrywanie całego bogactwa, które zawarte jest w liturgii Kościoła. Uważne studium dokumentów liturgicznych Kościoła powszechnego i lokalnego uświadamia, jak wiele jest jeszcze do zrobienia, aby zrozumieć i wprowadzić w życie posoborową odnowę liturgii. Stąd wysiłki Kościoła partykularnego, który przez prace synodu metropolitalnego dokonuje oceny życia liturgicznego w ramach tematu: „posługa uświęcania”. Komisja synodalna wskazała problemy, które wydają się bardzo aktualne w naszym czasie i pilnie wymagają podjęcia: chrześcijański wymiar świętowania niedzieli; czynne uczestnictwo w liturgii; formacja liturgiczna; diakonat stały; muzyka i śpiew w liturgii; Liturgia godzin modlitwą całego ludu Bożego; kształtowanie przestrzeni liturgicznej. Przedstawione tematy dotyczą istoty odnowy liturgicznej, która służy uobecnianiu Tajemnicy paschalnej Chrystusa w liturgii Kościoła, celebrowanej każdego dnia w Eucharystii i sakramentach, szczególnie w dniu Paschy i w każdą niedzielę. Ich uszczegółowienie w synodach diecezjalnych pozwoli w pełni ukazać liturgię jako źródło i szczyt życia Kościoła partykularnego.It has been more than fifty years from 4 December 1963, when Pope Bl. Paul VI promulgated the Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium, the first fruit of the Second Vatican Council. The Constitution has become a harbinger of hope for the whole Church and its renewal. After more than half a century, the Church and society have experienced profound changes, but the message remains valid Constitution in relation to new problems and confirms the principles contained therein. Therefore liturgical renewal continues. Half a century is a good time to make analyzes, balance sheets and ratings of these momentous decisions which, in accordance with the will of the Council Fathers changed the face of the modern Church. The principles contained in the Constitution of the liturgical still give future direction of the liturgy that the reform may be ever better understood and implemented. Our duty is to continue discovering all the wealth which is contained in the liturgy of the Church. A careful study of liturgical documents universal and local Church realizes how much remains to be done to understand and implement post-Vatican II renewal of the liturgy. Hence the efforts of the particular Church which by the work of the synod of metropolitan evaluates the liturgical life under the theme: “The ministry of sanctification”. Synodical Commission has pointed out problems that seem to be very topical in our time and urgently need to be tackled: Christian dimension of Sunday; active participation in the liturgy; liturgical formation; permanent diaconate; music and singing in the liturgy; Liturgy of the Hours prayer of the whole people of God; development of liturgical space. The above issues relate to the substance of the liturgical renewal, which is used to make present the Paschal Mystery of Christ in the Church’s liturgy celebrated every day on Easter Sunday and every Sunday. Their refinement in diocesan synods will fully reveal the liturgy as the source and summit of the life of the particular Church.