Features of University Students’ Self-Attitude in the Context of Self-Determination of Personal Development

Abstract

The article analyzes peculiarities of students’ self-attitudes in the context of self-determination of their personal development. Self-attitude is defined as a poly-modal emotional-estimative system based on the principle of a dynamic hierarchy and acting as one of the structural units of a person’s dispositional core and a component of the structure of self-consciousness. Self-attitude expresses peculiarities of an individual’s attitude to oneself and provides centring of one’s inner space and formation of the semantic vector of one’s life path. Positive self-attitude along with personal aspirations and prospects, personal autonomy, self-efficacy is an indicator of a self-determined individual. The used questionnaire on self-attitude developed by V.V. Stolin, S.R. Pantileev allowed us to identify three levels of self-attitude according to the degree of its generalization: general self-attitude; self-attitude differentiated by self-regard, auto-sympathy, self-interest and expected attitude of others; the level of concrete actions (readiness for them) regarding Self. The analyses of students’ self-attitude has shown that the respondents are characterized by high indicators of general self-attitude and high and average lower-level indicators. The students with high and low self-determination have different expressiveness of the self-attitude components.

Artykuł poświęcony jest analizie cech samostanowienia studentów w kontekście samodeterminacji ich rozwoju osobistego. Samostanowienie jest definiowane jako wielomodalny system wartości emocjonalnej, który jest zbudowany na zasadzie dynamicznej hierarchii i działa jako jedna z jednostek strukturalnych jądra dyspozycyjnego osobowości i struktury jej samoświadomości, wyraża cechy stosunku osoby do siebie i zapewnia centrowanie jej wewnętrznej przestrzeni i kształtowanie wektora sensu jej drogi życiowej. Pozytywna samoocena osobowości wraz z jej osobistymi aspiracjami i perspektywami, autonomią, poczuciem własnej skuteczności uważane są za wskaźnik samookreślenia osobowości. Korzystanie z kwestionariusza autotestu W.W. Stolina, S.R. Pantilejewa pozwala zidentyfikować trzy poziomy samostanowienia według stopnia uogólnienia: samostanowienie globalne; samostanowienie zróżnicowane przez poczucie własnej wartości, autosympatię, własne zainteresowanie i oczekiwaną postawę innych; poziom konkretnych działań (gotowość na nie) w odniesieniu do swojego «Ja». Analiza badania samostanowienia studentów daje podstawy do twierdzenia, że badani charakteryzują się ogólnie wysokimi wskaźnikami integralnego samostanowienia oraz wysokimi i średnimi wskaźnikami zróżnicowanych skal i skali postaw. W grupach studentów o wysokiej i niskiej samodeterminacji struktura samostanowienia różni się pod względem wyrazistości jej składników.