Die Situation von Familien und familiären Beziehungen in Italien und die Familienpastoral der Kirche, aufgezeigt am Beispiel der Diözese Bozen-Brixen

Abstract

We Włoszech spada zarówno liczba małżeństw kościelnych, jak i cywilnych. Na poziomie krajowym liczba małżeństw cywilnych przewyższa obecnie liczbę małżeństw Kościoła. W dodatku rośnie liczba separacji i rozwodów, a także drugich (i trzecich) małżeństw cywilnych. W maju 2016 r. prawnie uznano partnerstwo tej samej płci i partnerstwo „de facto“. Ogólnie we Włoszech doszło do głębokich zmian w realiach życia w partnerstwie, małżeństwie i rodzinie. Chociaż mogą być postrzegane jako kryzys tradycyjnej formy rodziny oraz jej wiarygodności, są one w dużym stopniu tolerowane i akceptowane społecznic. Kościół włoski dotychczas reagował na te zmiany przede wszystkim poprzez intensyfikację wysiłków mających na celu wykwalifikowane przygotowanie do małżeństwa z jednej strony oraz, z drugiej strony, przez rozwijanie szczególnej duszpasterskiej troski o „rodziny poszkodowane“, czyli małżeństwa i rodziny w trudnej sytuacji lub takie, które zawiodły. Jak pokazuje przykład diecezji Bolzano-Bressanone, w której odbył się diecezjalny synod w latach 2013-2015, praca duszpasterska w przyszłości musi wykraczać poza obszary wykwalifikowanego przygotowania do małżeństwa i towarzyszenia parom i rodzinom, zwłaszcza w przypadku małżeństw zranionych czy nieudanych, a więc intensywniej zajmować się kwestią tego, jak wierni żyjący w nie-małżeńskim partnerstwie mogą być wspierane duszpastersko i ja k mogą być bardziej aktywnie angażowane w życie Kościoła.In Italy, both church and civil marriages are declining. At national level, the number of civil marriages has meanwhile surpassed the number of Church marriages. In addition, separations and divorces as well as civil second (and third) marriages are on the increase. In May 2016, same-sex and “de facto” partnerships were legally recognised. In Italy as a whole, there have been profound changes in the realities of life in partnership, marriage and family. Although they can be seen as a crisis of the traditional form of family and its credibility, they are socially tolerated and accepted to a large extent. The Italian Church has so far reacted to these changes primarily by intensifying efforts to a qualified preparation to marriage, on the one hand, and by developing a particular pastoral concern for “injured families” on the other, i. e. for marriages and families in difficulties or who have failed. As the example of the diocese of Bolzano-Bressanone, which held a diocesan synod in 2013-2015, shows, pastoral work in future has to go beyond the areas of qualified prepa ration for marriage and accompaniment of couples and families, especially in the case of wounded and failed marriages, and to deal more intensively with the question of how also the faithful living in non marital partnerships, can be supported pastorally and be more actively involved in the life of the Church.