Arabscy chrześcijanie wobec astrologii na podstawie traktatu O wierze chrześcijan w wyroki gwiazd Eliasza z Nisibi

Abstract

Eliasz z Nisibi należy do najbardziej płodnych pisarzy chrześcijańskich języka arabskiego swojej epoki. Jego siódmy maǧlis z Abī l‑Qāsim dotyczy wyroków gwiazd i zasługuje na uwagę z powodu swej aktualności. Prezentowany przez Eliasza dyskurs można podzielić na dwie części: pierwszą mówiącą o wolności człowieka oraz drugą, w której wskazuje on na rolę ludzkiego rozumu. Te dwa elementy są głównymi argumentami w jego krytyce fatalizmu i astrologii. Jego nauczanie jest osadzone na wcześniejszym syryjskim chrześcijańskim dziedzictwie teologicznym. Jako logik niestrudzenie obnaża irracjonalny charakter wszelkich doktryn astrologicznych oraz fatalistych.

Elias of Nisibis belongs to the most prolific writers of his time. His seventh maǧlis with Abī l‑Qāsi is focused on the sentencenes of the stars and merits our attention due to its unceasing relevance. The discourse may be divided in two sections: firstly concerning human freedom, and secondly dealing with his rationality. These two factors are the main arguments in Elias’ refutation of fate and astrology. In this his teaching becomes a part of the Syriac Christian theological legacy. As a logician he exposes persistently the irrational character of any astrological and fatalistic doctrine.