Funkcja rozumu i wiary w doświadczeniu duchowym człowieka

Abstract

Problem wiary oraz uczestnictwa w jej rozwoju umysłu ludzkiego, należy zasadniczych na gruncie teologii duchowości i mistyki chrześcijańskiej. Umysł jako fundamentalna władza duchowa w strukturze człowieka, prowadzi go w kierunku prawdy o sobie, świecie i Bogu. Nie wystarczy jednak jego naturalna siła. Nadprzyrodzona cnota wiary usprawnia jego działanie na drodze przyjęcia prawd nieoczywistych. Obok poznania empirycznego oraz racjonalnego mamy do czynienia w relacji rozum-wiara z poznaniem kontemplacyjnym. Poznanie umysłowe musi jednak być poddawane na drodze rozwoju ku zjednoczeniu z Bogiem oczyszczeniu czynnemu oraz biernemu. W procesie tym jednak pozostaje w ścisłej relacji w stosunku do woli człowieka.

The problem of faith and the participation of human mind in its development is one of the essential issues of spiritual theology and Christian mysticism. The mind as the fundamental spiritual power in the structure of man leads him towards the truth about himself, the world and God. However, the natural power is not enough. The supernatural virtue of faith assists the human mind in accepting inevident truths. Apart from the empirical and rational cognition, in the mind-faith relation there is also the contemplative cognition. However, on the way of growth towards union with God, the intellectual cognition must undergo a process of active and passive purification. In this process it is in a close relationship with human will.