Das Gebet Jesu im Markusevangelium im Licht der jüdischen Überlieferung

Abstract

Powyższy artykuł ukazuje teologiczne znaczenie modlitwy Jezusa w przekazie Ewangelii św. Marka. Autor realizuje zamierzony cel przedstawiając najpierw modlitwy w środowisku judaistycznym: modlitwa w świątyni, w synagodze, modlitwa prywatna oraz modlitwy Jezusa w Ewangelii św. Marka: w miejscu osobnym, na górze, w ogrodzie, na krzyżu. Modlitwa Jezusa na krzyżu, która zamyka cykl modlitw Jezusa w Ewangelii św. Marka ma tu znaczenie decydujące. Ewangelista relacjonuje, że po modlitwie i śmierci Jezusa na krzyżu: „zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół.” (Mk 15,38). Wydarzenie to posiada symboliczne znaczenie. Wyraża ono prawdę, że wraz ze śmiercią Jezusa świątynia i istniejący w niej kult utraciły swoje dotychczasowe znaczenie. Rozerwanie zasłony dzielącej Miejsce Święte od Najświętszego (Wj 26, 33) oznacza, że dostęp do Boga zastrzeżony dotąd wyłącznie kapłanom zostaje złamany. Wraz ze śmiercią Jezusa dostęp do Boga mają wszyscy (także poganie). O ile dotąd miejscami gdzie szukano obecności Boga i Jego bliskości były: świątynia, synagoga, miejsca osobne, pustynia, góry, czy ogród, to zbawcze dzieło Jezusa przypieczętowane Jego męką i śmiercią sprawiło, że Bóg jest obecny wszędzie. Zasłona oddzielająca Boga od ludzi już bowiem nie istnieje. W ten sposób zostaje zrealizowana także zapowiedź Jezusa dana w rozmowie z Samarytanką: „Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca... Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec.” (J 4,23).