Jerzy Klinger i Jerzy Nowosielski: myśli o liturgii

Abstract

Artykuł jest rozważaniem na temat wybranych myśli ks. Jerzego Klingera dotyczących liturgii prawosławnej. Myśli te są jednocześnie obecne w wielu wypowiedziach Jerzego Nowosielskiego. Wspólne intuicje obu przyjaciół stanowią podstawę do refleksji teologicznej, prowadzącej do wniosków krystalizujących takie pojęcia, jak: teologia prawosławna, liturgia, praktyka liturgiczna czy piękno. Wzajemne uzupełnienie się słynnych malarza i teologa w rezultacie jest decydujące o jakości ich twórczości. Jerzy Nowosielski dzięki temu konstruuje niezwykle interesujący dyskurs dotyczący swojej sztuki, natomiast ks. Jerzy Klinger tworzy teologię odważną, w której staje się artystą dalekim od teoretyzowania.

This article is a consideration of selected thoughts of Fr Jerzy Klinger on the Orthodox liturgy. These thoughts are simultaneously present in many of Jerzy Nowosielski’s statements. The shared intuitions of the two friends form the basis for theological reflection, leading to conclusions that crystallize concepts such as Orthodox theology, liturgy, liturgical practice or beauty. The mutual complementarity of the famous painter and theologian, as a result, is decisive for the quality of their work. Jerzy Nowosielski thus constructs an extremely interesting discourse on his art. Fr Jerzy Klinger, on the other hand, creates a bold theology in which he becomes an artist far from theorizing.