Grzech pierworodny a obraz Boży w człowieku

Abstract

The addressee of the biblical texts speaking of Adam’s sin and its consequences for humanity, are the people living already under its influence. In the beginning the Revelation sets the perspective of the Redemption of man afflicted with original sin. Precisely speaking, such perspective is the key to interpretation of the revealed reality. The prospect of Redemption leads to Christ. Through Adam’s sin human nature was deprived of sanctifying grace, and certain gifts involved the original state. Man still is the image and likeness of God, original sin however limits its clarity of that fundamental attribute of humanity created by God, and it puts man on the waiting road for the coming of his Redeemer. The Christian concept of death is not limited merely to its inevitability and universality, and to strict relationship with sin and disobedience. Christ shed new light on its mystery. In that light death appears to be an instrument of salvation, and a commitment to life as the execution of the will of God in the name of obedience. Human nature determines the “order of creation” and it forms close relationship with the reality of the image of God. That “Trinitarian understanding” of His image involves a category of gift, by which man and woman become one in communio personarum. The original sin has not destroyed that structure. The history of man and woman is a record of the saving completion of “spousal” meaning of the human body. The principle of that record is the image of God in man, and its depth affects the secrets of the human heart.Adresatami tekstów biblijnych mówiących o grzechu Adama i jego skutkach dla całej ludzkości są ludzie żyjący już pod jego wpływem. Od początku objawienie wyznacza perspektywę odkupienia dla człowieka dotkniętego grzechem pierworodnym. Właśnie ta perspektywa jest kluczem interpretacyjnym objawionej rzeczywistości. Perspektywa odkupienia prowadzi do Chrystusa. Przez grzech Adama ludzka natura została pozbawiona łaski uświęcającej oraz pewnych darów wiążących się ze stanem pierwotnym. Człowiek wciąż jest obrazem Boga i jest do Niego podobny, ale grzech pierworodny ogranicza wyrazistość tej fundamentalnej właściwości ludzkości stworzone przez Boga, a człowieka stawia na drodze oczekiwania na przyjście jego Odkupiciela. Chrześcijańska koncepcja śmierci nie ogranicza się jedynie do jej nieuchronności i powszechności oraz ścisłego związku z grzechem i nieposłuszeństwem. Chrystus rzucił nowe światło na jej tajemnicę. W świetle tym śmierć jawi się jako narzędzie zbawienia, a oddanie życia jako wykonanie Bożej woli w imię posłuszeństwa. Natura człowieka jest wyznacznikiem „porządku stworzenia” i tworzy ścisły związek z rzeczywistością Bożego obrazu. Z jego „trynitarnym rozumieniem” wiąże się kategoria daru, poprzez który mężczyzna i kobieta w communio personarum stają się jednością. Grzech pierworodny nie zniszczył tego układu. Historia mężczyzny i kobiety jest zapisem zbawczego dopełniania się „oblubieńczego” znaczenia ludzkiego ciała. Podstawą tego zapisu jest obraz Boży w człowieku, a jego głębia dotyka tajników ludzkiego serca.