Przypowieść o bogatym młodzieńcu (Mk 10, 17-22). Duchowy wymiar miłosierdzia świadczonego

Abstract

Głównym założeniem artykułu było ukazanie wartości młodzieńczości w ewangelizacyjnej działalności Kościoła. Ów cel realizowano w oparciu o wydarzenie spotkania Jezusa z bogatym młodzieńcem, przekazanym przez ewangelistę Marka. To spotkanie Chrystusa z młodzieńcem, zresztą jak każde inne spotkanie, realizowało się w konwencji udzielania się obydwu podmiotów sobie nawzajem, co w terminologii teologicznej jest określane mianem miłosierdzia świadczonego. W tym kontekście więc spotkanie to dokonywało się w perspektywie miłosierdzia. Inicjatorem spotkania, czyli tym pierwszym świadczącym dobro jest młodzieniec. To on, w swym młodzieńczym pragnieniu znalezienia sensu życia, zwrócił się do Chrystusa z prośbą o pomoc. Jego wyjście naprzeciw Niego z konkretną prośbą jest przejawem z jednej strony jego bogactwa wyrażającego się w zdolności poszukiwania sensu, a z drugiej woli realizacji tej zdolności u Chrystusa. Samo podjęcie młodzieńca przez Chrystusa było odpowiedzią na jego poszukiwanie, a tym samym okazaniem mu dobra. Owocność ich spotkania uwarunkowana była zasłuchaniem się w siebie nawzajem i gotowością do podjęcia zadań płynących z ich relacji. Młodzieniec potrafił słuchać Chrystusa, ale nie wcielił w życie Jego sugestii, albowiem był zbytnio przywiązany do osobistych dóbr materialnych. Tym samym osobiście ograniczył swój postęp duchowy i nie dał przez to świadectwa wartościom nieprzemijającym, tj. nadprzyrodzonego celu życia człowieka i miłości Boga. Swoim przykładem pokazuje, że aby kroczyć za Chrystusem, trzeba być gotowym do poświęcenia, czyli do rezygnacji z mniejszych dóbr na rzecz wyższych, aż po bezgraniczną miłość Boga. Dopiero wtedy będzie można być wiarygodnym świadkiem Chrystusa i skutecznym ewangelizatorem we współczesnym świecie.

The main assumption of the article was showing the value of youthfulness in the evangelistic activity of the Church. The aim was accomplished based on the event of the meeting between Jesus and a rich young man presented by Mark the Evangelist. The meeting of Christ with the young man, like any other meeting, took place in the convention of both entities giving something to each other, which in the theological terminology is defined with the concept of practised mercy. Thus, in this context, the meeting took place in the light of mercy. The initiator of the meeting, i.e the first person doing good, is the young man. It is him, in his youthful desire of finding the meaning of life, who addressed Christ with a request for help. His approaching of Christ with a specific request is, on the one hand, a manifestation of wealth expressed in his ability to search for the meaning and, on the other hand, the will of accomplishment of this ability in Christ. The very act of receiving of the young man by Christ was an answe to his search and, thus, showing goodness to him. The fruitfulness of their meeting was conditioned by listening to each other and the readiness to undertake tasks originating in their relationship. The young man was able to listen to Christ, but he did not implement His suggestions because he was too attached to his personal material goods. In this way, he himself limited his spiritual access and failed to give testimony of everlasting values, i.e. the supernatural aim of human life and God’s love. With his example, he shows that, in order to follow Christ, you have to be ready for sacrifice, i.e. resignation from minor goods for the benefit of greater ones up to the endless love of God. Only then will it be possible to become a credible witness of Christ and an effective preacher of Gospel in modern world.