Teologia śmierci w pismach Janusza Stanisława Pasierba

Abstract

Twórczość Janusza S. Pasierba została opracowana przez literaturoznawców, jednak wciąż nie doczekała się pełnej analizy i interpretacji teologicznej. W artykule zostanie podjęta próba odczytania teologii śmierci, która wyłania się z jego tekstów. Jej poszczególne elementy tworzą pewną całość, która może być aktualną propozycją dla człowieka poszukującego ocalenia. Możliwość odkrycia tych intuicji teologicznych w pismach J.S. Pasierba jest związana z zastosowaniem narzędzi, które funkcjonują w ramach paradygmatu teologii „literackiej”, opracowanej przez Jerzego Szymika. Rzeczywistość śmierci może być zrozumiana dopiero w perspektywie teologicznej. Nieustanne „oswajanie ze śmiercią”, które można odnaleźć w tekstach pelplińskiego Profesora, uczy i przekonuje, że właśnie gotowość na śmierć jawi się jako najwyższy akt heroizmu człowieka. Twórczy wysiłek, przez który człowiek może ocalić swoje życie, jest jednak uwarunkowany podjęciem osobistego trudu przyjęcia objawionego daru chrystologicznej tożsamości.

The work of prof. Janusz St. Pasierb was considered by literary scholars, but it still has not been fully analysed and theologically interpreted. In this article, some of the elements of the death theology, which can be extracted from the texts of the Professor, will be discussed. Its particular elements fit together into a whole which can be a relevant proposal for a human being searching for salvation. An opportunity to discover the theological intuition of his writings (poems, essays) is associated with the use of the tools that operate within the paradigm of the “literary” theology developed by prof. Jerzy Szymik. Within this theological model, I want to show the reality of death from the theological perspective. The perpetual “death taming”, which can be found in the Pelplin professor’s texts teaches and argues that readiness for death appears as supreme acts of human heroism. Creative effort, through which people can save their life, is conditioned by making a personal effort of accepting the gift of Christological identity.