Pragnienie chrztu a nadzieja zbawienia dzieci nieochrzczonych w Kodeksie prawa kanonicznego w perspektywie studium Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Aspekty teologiczne i prawne

Abstract

Problematyka nadziei na zbawienie dzieci, które przedwcześnie zmarły bez chrztu, jest obecna od początku chrześcijaństwa. Zajmowali się nią niektórzy ojcowie Kościoła zarówno wschodniego, jak i zachodniego. Jednak w ciągu wieków kwestia ta nigdy nie została definitywnie rozstrzygnięta, ponieważ teolodzy w swojej refleksji nie byli w stanie rozwiązać wszystkich wątpliwość. Stawali przed tajemnicą, która przewyższa ludzki umysł. W ostatnich latach, po Soborze Watykańskim II, pogląd na temat losu takich dzieci został zrewidowany, a teolodzy przedstawiają argumenty, które pozwalają mieć nadzieję na pełne szczęście w królestwie niebieskim tych dzieci. Pierwszym dokumentem, który w wyraźny sposób dostrzega zmianę takiego poglądu teologicznego, jest Kodeks prawa kanonicznego. Chociaż jest tam mowa o konieczności chrztu do zbawienia, to jednak prawodawca nie mówi o „absolutnej konieczności”. Dopuszcza „chrzest pragnienia”, a celem tego artykułu jest wykazanie, że troszczy się również o to, by rodzice takie pragnienie wyrażali przed urodzeniem swoich dzieci. Kolejne dokumenty Kościoła potwierdzają taki rozwój myśli teologicznej, a co za tym idzie, uzasadniają istnienie chrześcijańskiej nadziei zbawienia dla dzieci, które nie otrzymały sakramentu chrztu z różnych przyczyn. Artykuł nie przedstawia tylko argumentów Międzynarodowej Komisji Teologicznej, ale jest próbą pogłębienia i uzasadnienia tej myśli teologicznej. Problem ten jest bowiem nie tylko refleksją teologiczną nad zagadnieniem, ale także stanowi codzienność wiernych, którzy zostali dotknięci taką tragedią, a którym Kościół powinien dać nadzieję.The problem of the hope of salvation of children who died prematurely without baptism has been present since the beginning of Christianity. Some of the Fathers of the Eastern and Western Church dealt with it, but, over the centuries, the question has never been definitively resolved because theologians have not been able to resolve all doubts when confronted with a mystery that transcends the human mind. In recent years, after the Second Vatican Council, the view on the destiny of such children has been revised, and theologians have presented arguments that allow for the hope of full happiness in the kingdom of heaven for these children. The first document that can be identified and clearly marks a change in such a theological view is the Code of Canon Law. While it mentions the necessity of baptism for salvation, the legislator does not speak of “absolute necessity.” It allows “baptism of desire,” and our article shows that this includes situations in which parents express that desire before giving birth to their children. Subsequent documents of the Church confirm this development of theological thought and thus justify the existence of the Christian hope of salvation for children who have not received the sacrament of baptism for various reasons. This article presents the arguments of the International Theological Commission and attempts to deepen and justify this theological thought. This problem is not only a theological reflection on the issue but also constitutes the daily life of the faithful who have been affected by such a tragedy and to whom the Church should give hope in their situation.