Uzyskanie odpustu zupełnego za publiczne odmówienie hymnu „Te Deum laudamus” w warunkach Górnego Śląska

Abstract

Choć w niemal całej Polsce w miejsce hymnu „Te Deum laudamus” odmawiane jest „Ciebie, Boga, wysławiamy”, to na Górnym Śląsku w jego miejscu wykonuje się „Ciebie, Boże, wielbimy”. Celem niniejszej publikacji było udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy za publiczne odmówienie „Ciebie, Boże, wielbimy” można uzyskać odpust zupełny? Materiałem badawczym były przepisy zawarte w dekrecie „Enchiridion Indulgentiarum”, Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. oraz normy wynikające z prawa zwyczajowego. Metodą zastosowaną podczas badań była przede wszystkim metoda prawna egzegetyczno-dogmatyczna. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że za publiczne odmówienie wspomnianej wersji hymnu na mocy prawa zwyczajowego teoretycznie jest możliwe uzyskanie odpustu zupełnego, choć praktyka ogranicza tę możliwość do odpustu cząstkowego. W perspektywie badawczej znajduje się hymn „Veni Creator Spiritus”, który na Górnym Śląsku także jest wykonywany w innej wersji niż w pozostałych częściach Polski.

Although almost all over Poland instead of the hymn “Te Deum laudamus”, “Ciebie, Boga wysławiamy” is used, in Upper Silesia “Ciebie, Boże wielbimy” is performed. The aim of this article was to answer the question whether by public saying “Ciebie, Boże wielbimy”, it is possible to gain plenary indulgence. The research material were regulations from the decree “Enchiridion Indulgentiarum”, Code of Canon Law from 1983 and common law. The method used in the research was mainly a legal exegetic-dogmatic method. The results showed that for the public saying of the mentioned version of the hymn by virtue of the common law it is theoretically possible to obtain the plenary indulgence, although the practice limits this possibility to partial indulgence. The research perspective is a hymn “Veni Creator Spiritus”, which in Upper Silesia is also performed in a different version than in the other parts of Poland.