Aspekty ojcostwa Bożego w wybranych perykopach Mateuszowych

Abstract

Ojciec opowiada się za ludźmi prostymi. Objawia im więź istniejącą między Nim a Synem i jednocześnie zakrywa ją przed pychą uczonych (11, 25–27). Ojciec powinien spotykać się z bojaźnią ze strony ludzi, ponieważ rozstrzyga o ostatecznym losie człowieka. Wzmianka o możliwości definitywnego odrzucenia przez Ojca zostaje złagodzona Jego troską i wiedzą o każdym szczególe życia człowieka (10, 28–31). Z faktu, że Bóg jest Ojcem, wynika powszechne braterstwo łączące uczniów, które nie ma nic wspólnego z jakąkolwiek formą zależności. Uczniowie są bowiem zależni jedynie od Ojca w niebie (23, 9).

The Father advocates the simple and humble. He reveals the bond between Him and the Son, and at the same time hides it from the pride of the scribes (11, 25–27). The Father should meet with a respectful fear of the people because He ultimately decides on the fate of man. The note of the possibility of definitive rejection by the Father is mitigated by His care for and knowledge of every detail of human life (10, 28–31). From the fact that God is the Father can be derived an apparent common brotherhood that connects disciples which has nothing to do with any form of dependency. The disciples are only dependent on the Father in heaven (23, 9).