Izrael jako świadek Boga (Iz 43,8-13)

Abstract

The subject of our analysis is an extract from the Book of Isaiah, 43:8-13, which represents a significant moment in a bilateral controversy (rîb) ordered by Yahveh against foreign nations and the gods they worship. The juridical controversy decides about powerful and dynamic narration in Deutero-Isaiah. There is an unexpected twist of action as the legal proceeding unfolds: Israel, once God’s witness, now becomes a nation accused of rejecting its primary vocation of being a witness. Our quest for the reasons behind Israel’s failed testimony to God hinges on decoding the idealized content of that testimony. God does not renounce his revelation to the world but makes Yahveh’s Servant his witness. The Servant will not only lead the world to the truth about God but also justify Israel, as well as other nations, by forming a covenant with the people.

Przedmiotem analizy jest tekst Iz 43,8-13. Jest to ważny moment w procesie sądowym, który Jahwe prowadzi z obcymi narodami i czczonymi przez nich bogami. Proces stanowi o dynamice narracyjnej Deutero-Izjasza. Dochodzi do zwrotu akcji w toczącym się procesie – Izrael z pozycji świadka Jahwe sam staje się oskarżony o odrzucenie powołania do bycia świadkiem. Poszukiwanie przyczyn nieudanego świadectw Izraela o Bogu łączy się z odczytaniem treści tego świadectwa. Bóg nie rezygnuje z objawienia się światu i swoim świadkiem czyni postać nazwaną Sługą Jahwe, który nie tylko doprowadzi świat do poznania prawdy o Bogu, ale również usprawiedliwi Izrael i inne narody, stając się „przymierzem ludu”.