Akty duchowe osobowego przeżycia śmierci w świetle nauki Ladislausa Borosa

Abstract

Na podstawie Borosowskiej analizy aktów woli, poznania, spostrzegania, przypominania i miłości można dojść do stwierdzenia, że śmierć stanowi szczytowy moment rozwoju ludzkiej osoby, w którym to momencie następuje intensyfikacja owych aktów duchowych człowieka, co z kolei skłania go do podjęcia ostatecznej decyzji wyboru Boga. Śmierć jest więc dla naszego teologa realizacją pełni człowieczeństwa i możliwością podjęcia decyzji życiowej. Podjęcie zaś takiej decyzji dokonującej się w momencie śmierci, jest osiągnięciem najwyższej duchowej dojrzałości. Śmierć zatem jest najwyższym aktem osobowym, najważniejszym aktem ludzkiej świadomości i wolności, co wyraźnie akcentuje Boros w swej filozoficzno-teologicznej wizji.

On the basis of Boros’s analysis of the acts of will, cognition, perception, remembrance and love, one may conclude that death is the peak moment of human development, at which moment a man’s spiritual acts are intensified, which in turn prompts him to make the final decision to choose God. For this theologian, death is the fulfilment of humanity and the opportunity to make a life decision. Making such a decision at the moment of death is the achievement of the highest spiritual maturity. Death, therefore, is the highest personal act, the most important act of human consciousness and freedom. This is clearly emphasized by Boros in his philosophical-theological vision.