John Paul II and Benedict XVI’s concern for the protection of the faithful against the most serious crimes, with particular emphasis on the sexual abuse of minors committed by clergy

Abstract

The problem of dealing justly and efficiently with the most serious crimes in the Church after the promulgation of the Code of Canon Law in 1983 became the concern of Cardinal Joseph Ratzinger, later Benedict XVI, and John Paul II. Their cooperation and the decisions of Benedict XVI, as a continuation of the path started, laid the foundations for the creation of a system of canonical criminal law capable of responding properly and effectively to the most serious crimes committed by the faithful in the Church. The introduction of a clear scope of competence for the Congregation for the Doctrine of the Faith, the definition of a longer limitation period, the possibility of revoking it, the centralization of procedural steps, entrusting them to qualified personnel, enabling the control of the action of individual superiors are very concrete legal solutions that confirm the teaching of the Church and the definite statements of the two Popes on the protection of the most vulnerable in the Church from the immense harm of sexual abuse that some clerics could commit against them. The article presents and discusses concrete legal solutions and relates them with the teachings and attitudes of the two popes towards protecting minors in the Church. It is an attempt to argue for the defense of their good names and to oppose the unfounded accusations made against these two authorities.

Problem sprawiedliwego i sprawnego rozpatrywania najcięższych przestępstw w Kościele po promulgacji Kodeksu prawa kanonicznego w 1983 roku stał się przedmiotem troski kard. Josepha Ratzingera, późniejszego Benedykta XVI, oraz Jana Pawła II. Ich współpraca, a także decyzje Benedykta XVI, jako kontynuacja rozpoczętej drogi, stanowiły fundamenty dla stworzenia systemu kanonicznego prawa karnego, który jest w stanie właściwie i skutecznie reagować na najcięższe przestępstwa popełniane przez wiernych w Kościele. Wprowadzenie klarownego zakresu kompetencji Kongregacji Nauki Wiary, określenie dłuższego okresu przedawnienia, możliwość jego uchylenia, scentralizowanie procedur procesowych, powierzenie ich wykwalifikowane mu personelowi, umożliwienie kontroli działania poszczególnych przełożonych, to bardzo konkretne rozwiązania prawne, które potwierdzają nauczanie Kościoła i konkretne wypowiedzi tych dwóch papieży w kwestii ochrony najsłabszych w Kościele przed ogromną krzywdą nadużyć seksualnych, których mogliby się dopuścić wobec nich niektórzy duchowni. Artykuł stanowi przedstawienie i omówienie konkretnych rozwiązań prawnych oraz zestawienie ich z nauczaniem i postawami obu papieży wobec ochrony nieletnich w Kościele. Jest to próba argumentacji mająca na celu obronę dobrego imienia oraz sprzeciwienia się bezpodstawnym oskarżeniom kierowanym wobec tych dwóch autorytetów.