Nécessité d’une conversion philosophique et trois points de blocages à dépasser dans la conviction pastorale d’apostolat d’aujourd’hui du point de vue de la théologie

Abstract

A simple religious conviction to proclaim faith is not enough. Today’s pastoral care must take into account the fundamental challenge of changing the paradigm of the vision of man and the world in postmodern society. This study proposes a reflection on the necessity of a philosophical conversion of the one who engages in the apostolate of the Church by demonstrating three points of blocking to be surpassed in the formulation of the evangelical message. Conversion means acceptance of an end of the epoch of the transmission of faith through the Church as a “politico-theological” body. The first point of overcoming is an absence of research aimed at an understanding of postmodern thinking which advocates the liberation of man. The second blocking point is a reading of the action of Christ in the world solely through the action of the Church. To overcome ambiguity around the signs of the times, theology must offer a more pneumatological reading of God’s action in the world. The third point to be surpassed is a “dogmatic” approach to the apostolate, that is to say, the temptation to transmit the Gospel as a fixed dogma outside the concrete situation of human history.W proklamowaniu wiary nie wystarczy samo przekonanie religijne. Dzisiejsze duszpasterstwo musi wziąć pod uwagę jako podstawową wykładnię zmianę paradygmatu wizji człowieka i świata w społeczeństwie (po)nowoczesnym. Studium to proponuje podjęcie refleksji zakładającej potrzebę nawrócenia filozoficznego osoby, która angażuje się w apostolat Kościoła; wskazuje trzy punkty pewnego zablokowania, które należy pokonać, w sformułowaniu przekazu ewangelicznego. Nawrócenie to oznacza zaakceptowanie końca epoki, w którym Kościół występował jako pośrednik w przekazywaniu wiary, formując wtedy rodzaj ciała „polityczno-teologicznego”. Pierwszym punktem blokady jest brak badań nad zrozumieniem myśli ponowoczesności, która uwypukla dążenie człowieka do wyzwolenia, drugim – odczytywanie działania Chrystusa w świecie wyłącznie przez pryzmat Kościoła. Aby pokonać ambiwalentne podejście do znaków czasów, w tym drugim wyzwaniu teologia winna zaproponować bardziej pneumatologiczną lekturę działania Boga w świecie. Trzecim punktem blokady jest podejście „udogmatyzowania” apostolatu, to znaczy pokusa przekazywania Ewangelii, w postaci niejako zastygłego dogmatu, poza konkretną sytuacją historii człowieka.