Family assistantships as a professional dimension of support for modern families

Abstract

The aim of the study was to find out in what manner the family assistants subjected to the study accompany the families they support. The manner was used as a framework for the analyses of professional functioning and experiences of the group of professionals subjected to the study. It appears that the family assistants’ accounts show the essence of their professional role. The case study method was used. In the presented analyses, assistantships appear to be work aimed at introducing changes in the lives of families whose members are treated as partners or clients, and much less frequently perceived as friends. In the development of professional competences of the respondents there is a certain randomness than the planned educational activity and insufficiently widespread systematic supervision is visible. The negative context of the research results refers to attributing the causes of failures to inappropriate attitudes of family members, limited reflection on one’s own actions and the lack of a sense of being part of a team of specialists working with the family.Celem niniejszego opracowania była prezentacja i analiza narracji asystentek rodzin na temat ich funkcjonowania zawodowego, stanowiąca egzemplifikację zaprezentowanych wyników dotychczasowych badań. Zastosowano metodę studium przypadku. Próbowano dotrzeć do edukacyjnych wątków doświadczeń z pracy pięciu asystentek rodzin. Asystentura, w prezentowanych analizach jawi się jako praca ukierunkowana na wprowadzanie zmian w życiu rodzin, których członkowie traktowani są jako partnerzy lub klienci, a zdecydowanie rzadziej postrzegani są jako przyjaciele. W rozwoju kompetencji zawodowych badanych przejawia się pewna przypadkowość niż zaplanowana działalność edukacyjna oraz widoczna jest niedostatecznie rozpowszechniona systematyczna superwizja. Negatywny kontekst wyników badań odnosi się do przypisywania przyczyn niepowodzeń niewłaściwym postawom członków rodzin, ograniczonej refleksji nad własnym działaniem oraz braku poczucia wchodzenia w skład zespołu specjalistów pracujących z rodziną.