The infallibility of the Church and the mystery of Mary

Abstract

Charyzmat nieomylności Kościoła bierze się nie tylko ze skuteczności Boskiej komunikacji, ale też z dziewiczej, maryjnej natury Kościoła. Jednak nawet w okresie patrystycznym było oczywiste, że grzechy jego wyznawców, również biskupów, a nawet Biskupa Rzymu, plamią Kościół na ziemi. Dziewiczość Kościoła rzymskiego, który Bóg zachował nietknięty, wskazuje jedynie na integralność jego wiary. Z perspektywy tradycji patrystycznej, autorytet Kościoła, a szczególnie jego Magisterium, jest nieodzowną, ale bynajmniej nie centralną prawdą katolickiej eklezjologii. Służy on jedynie jako tymczasowy sposób ochrony dziewiczego Kościoła do chwili jego eschatologicznych zaślubin. Począwszy od Niepokalanego Poczęcia do chwalebnego cielesnego wniebowzięcia, Matka Boża realizuje i odsłania w sobie niepokalany Kościół, a jako Matka Kościoła, dzięki wstawiennictwu, dzieli się swoją świętością ze swymi dziećmi, braćmi i siostrami Chrystusa. Głównym przedmiotem wiary Kościoła jest sam Chrystus, a w Chrystusie cała Trójca Święta. Jego drugorzędny przedmiot, wyznania wiary i definicje dogmatyczne, są jednakże konieczne na ziemi do wyrażania i komunikowania – chociaż częściowo i jakby w zwierciadle – rzeczywistości Chrystusa. Kontekst maryjny nie tylko naświetla rozumienie charyzmatu nieomylności, ale również prezentuje ogromny potencjał, mogący ukierunkować niesamowitą energię ruchu feministycznego. Bez kobiet niemożliwe byłyby odkupienie poprzez Wcielenie w rodzaj ludzki oraz rola Kościoła, jaką jest rodzenie Chrystusa w mnóstwie istnień ludzkich.