Tożsamość kapłańska według Jana Pawła II

Abstract

Tajemnica powołania jest zawsze odczytaniem relacji, w której sam Bóg zwraca się do człowieka i oczekuje od niego wspaniałomyślnej odpowiedzi. To spotkanie i dialog jest rodzeniem ku wspólnocie wiary, która obejmuje ludzi otwartych na realizm codziennej rzeczywistości i na wieczność Bożych przeznaczeń. Dar kapłaństwa służebnego staje się szczególnym narzędziem dla Kościoła, w którym głoszenie słowa i sprawowanie sakramentów wiodą do autentycznego i osobistego spotkania z Bogiem. Kapłan odpowiadając na wezwanie do służby Bożej, aby nieść Kościołowi skarb w „glinianym naczyniu” swojej egzystencji, staje się świadkiem wierności. W sakramencie święceń zostaje wyposażony, aby umiejętnie i skutecznie dzielić się „darem i tajemnicą”, w których dokonuje się osobiste spotkanie z Bogiem i w nowy sposób rodzi się odpowiedzialność za wspólnotę Kościoła. Doświadczenie miłości i miłosierdzia bierze się z Eucharystii, która jest centrum życia kapłańskiego. To tutaj znajdzie się zaspokojenie ludzkich pragnień i umocnienie w sytuacjach kryzysowych. Kapłan rozwija się i umacnia na drodze miłości do Kościoła; na drodze naśladowania Chrystusowej Matki.

The mystery of priestly call is always a reading into a relationship in which God himself turns to man and expects from him a generous response. This encounter and dialogue, between God and man, is a giving birth to a community of faith which embraces people who are open to the reality of everyday calling and to the eternity of God’s destinies. The gift of the ministerial priesthood becomes a special tool where the proclamation of the word and the administration of the sacraments lead to an authentic and personal encounter with God. The priest, while answering the call to the service of God, becomes a loyal witness, ready to bring to the Church treasure in the “clay vessel” of his life. In the sacrament of Holy Orders, the priest is properly equipped to skillfully and effectively share the “gift and mystery” in which a personal encounter with God takes place and he assumes responsibility for the Church’s community. The experience of love and mercy comes from the Eucharist, which is the center of priestly life. This is the source which will satisfy priestly human desires and gives strength in crisis situations. The priest develops and strengthens on the path of love for the Church; on the path of imitating Christ’s Mother.