Wybór Abrahama

Abstract

Abraham’s choice was extremely important for the whole history of redemption described both in the Old and the New Testaments. Personal contact with God has brought the image of God being close to man. Abraham was considered to be Gods friend. He is perceived as such in all the three monotheistic religions, Judaism, Christianity and Islam. The patriarch is thus the most “ecumenical” character of all and is called che “father of faith”. The historicity of Abraham has been presently widely discussed. The question has been studied from the historical, archaeological, ethnological and religiological perspectives. The covenant of God with Abraham was the first historical event that sealed human vertical relations. God ’s covenant with Noah had not been historical but merely human hopes of intimate relation with the Highest. It was God Himself to evoke the hopes in man. The description of the Noahite covenant was a prelude to Yahweh covenant with Abraham and his descendants. God’s choice of Abraham has changed human history for ever. Since then Yahweh would repeat. The tale of Isaac’s – Abraham’s son – binding (Gen 22:1-19) is one of the most thrilling texts in the whole Hebrew Bible After the chapter (Gen 21), Isaac, being born in fulfilment of God’s promise, the reader goes to the text where God demands from Abraham to sacrifice the boy. The text of Gen 22:1-19 is a mixture of E and J sources therefore the motifs described there must have been known in various Israeli traditions and were perceived as specially important issues of religious teaching.

Wybór Abrahama był niezwykle ważny dla całej historii odkupienia opisanej zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie. Osobisty kontakt z Bogiem przyniósł obraz Boga będącego blisko człowieka. Abraham uważany był za przyjaciela Boga. Tak postrzegany jest we wszystkich trzech religiach monoteistycznych: judaizmie, chrześcijaństwie i islamie. Patriarcha jest więc postacią najbardziej „ekumeniczną” ze wszystkich i nazywany jest „ojcem wiary". Historyczność Abrahama jest obecnie szeroko dyskutowana. Zagadnienie to było badane z perspektywy historycznej, archeologicznej, etnologicznej i religiologicznej. Przymierze Boga z Abrahamem było pierwszym historycznym wydarzeniem, które przypieczętowało ludzkie relacje wertykalne. Przymierze Boga z Noem nie miało charakteru historycznego, lecz było jedynie ludzką nadzieją na intymną relację z Najwyższym. To sam Bóg wzbudził w człowieku te nadzieje. Opis przymierza z Noem był preludium do przymierza Jahwe z Abrahamem i jego potomkami. Wybór Abrahama przez Boga zmienił na zawsze historię ludzkości. Odtąd Jahwe miał powtarzać. Opowiadanie o związaniu Izaaka – syna Abrahama (Rdz 22,1-19) jest jednym z najbardziej porywających tekstów w całej Biblii hebrajskiej. Po rozdziale (Rdz 21), w którym Izaak rodzi się jako spełnienie Bożej obietnicy, czytelnik przechodzi do tekstu, w którym Bóg żąda od Abrahama złożenia chłopca w ofierze. Tekst Rdz 22,1-19 jest mieszaniną źródeł E i J, dlatego opisane w nim motywy musiały być znane w różnych tradycjach izraelskich i były postrzegane jako szczególnie ważne zagadnienia nauczania religijnego.