Nieudzielalność osoby ludzkiej jako jedna z podstaw personalizmu chrześcijańskiego

Abstract

Człowiek istnieje jako całość sama w sobie, a nie jako cząstka nieokreślonej całości. W nieudzielalnym byciu sobą zakorzeniona jest godność osoby ludzkiej, z której wynika imperatyw moralny bezwarunkowego szacunku wobec osoby, i która otwiera możliwość kochania osoby ze względu na nią samą. Według personalizmu chrześcijańskiego jedną z najważniejszych cech osoby ludzkiej jest jej nieudzielalność. Gwarantem nieudzielalności osoby ludzkiej jest jej wrodzona godność, a ta z kolei wynika z faktu, iż Bóg nadał człowiekowi szczególny status wśród stworzeń. Dlatego też rozważania antropologiczne na temat cech i przymiotów osoby ludzkiej wzajemnie uzupełniają się z refleksjami biblijnymi, stanowiąc spójną całość.

Man exists as a whole in itself and not as a part of an unspecified whole, and a person has such strong own entity that he exists as if in a way others did not exist. In incommunicable being himself, human dignity is ingrained from which moral imperative of unconditional respect for a person results, and also human dignity opens the chance to love a person because of himself. According to the Christian personalism, the most significant feature of a human person is his incommunicability. The guarantor of incommunicability of a human person is his inborn dignity, and it results from the fact that God granted man a unique status among creatures. For that reason, anthropological considerations about the traits and attitudes of a human person complement biblical deliberations, forming the entirety.