Najnowsze kanony (w) interpretacji początków chrześcijaństwa

Abstract

Nowożytna hermeneutyka biblijna nie doceniała dostatecznie znaczenia kanonu dla interpretacji tekstów mieszczących się w jego granicach. W niej dominowały dwie tendencje: dążenie do rekonstrukcji przekazów ustnych i spisanych w postaci najbardziej pierwotnej oraz rozszerzanie zakresu źródeł poza granice wyznaczone przez kanon. Postnowoczesna krytyka wykazała, że przyjmowana neutralność tych dwóch rodzajów podejść w rzeczywistości jest tylko pozorna. Każdy tekst powinien być interpretowany w sieci relacji z grupą tekstów określoną z perspektywy czytelnika. Niemożność pominięcia tej perspektywy oznacza, że każda interpretacja implikuje istnienie pewnego kanonu.

The modern Biblical hermeneutics did not appreciate sufficiently the meaning of the canon for the interpretation of the texts within its limits. There were two dominant tendencies: one pointing toward to reconstruct oral and written traditions in their most primitive form and one extending the range of the fonts beyond the limits fixed by the canon. The postmodern critique has demonstrated that the supposed neutrality of these two kinds of approach is really only in appearance. Every text should be interpreted in the network of relationships with the group of other texts which is defined by the reader. The impossibility to ignore this perspective means that each interpretation involves the existence of a canon.