Waiting for a Cosmic Christ in an Uncreated World

Abstract

Celem niniejszego eseju nie jest wystosowanie kolejnego apelu o integrację teologii chrześcijańskiej i ewolucji naukowej. Czas takich syntetycznych wysiłków minął i już nie wróci. Interesują mnie raczej warunki mądrościowe dla możliwości dialogu między nauką teologii a naukami przyrodniczymi. Przede wszystkim chciałbym dostrzec nieuchronnie „a-kosmiczny” światopogląd obecnej epoki. Wyuczony dialog między teologami a naukowcami jest zupełnie bezużyteczny, jeśli nie ma praktycznych środków postrzegania postaci Chrystusa jak postaci świata. Nie ma nauki ani uprzywilejowanej wiedzy (nawet Pisma Świętego czy Tradycji nauczania Kościoła), która sama z siebie doprowadzi do końca nasze oczekiwanie na kosmicznego Chrystusa.

The goal of the present essay is not to make yet another plea for the integration of Christian theology and scientific evolution. The time for such synthetic efforts has both passed and not yet arrived. I am interested rather in the sapiential conditions for the possibility of dialogue between the science of theology and the natural sciences. Above all, I would like to recognize the inevitably „a-cosmic” world-view of the present age. The learned dialogue between theologians and scientists comes to nought, I think, if there are no practical measures for perceiving the form of Christ as the form of the world. There is no science or privileged knowledge (even of Scripture or the Church’s teaching tradition) that will of itself bring our waiting for a cosmic Christ to an end.