Theologizing Methodology in Asia. A Briefing

Abstract

Ojciec Gerard de Rosairo OMI w swoim artykule Theologizing methodology in Asia porusza kwestię specyfiki uprawiania teologii w Azji. Autor rozpoczyna analizę od nakreślenia ogólnych założeń metody teologicznej, która w ogólnym kształcie ma polegać na spotkaniu się wiary chrześcijańskiej z egzystencjalnymi problemami Azji. Sama idea stworzenia specyficznej azjatyckiej teologii, zdaniem ojca Gerarda, jest inspirowana Soborem Watykańskim II, który zachęcał do tworzenia pluralizmu teologicznego. Jedna Ewangelia o Chrystusie i jedna wiara w Chrystusa przejawia się bowiem w wielkiej rozmaitości form, które płyną z doświadczenia samego Jezusa. Autor artykułu podkreśla, że Ojcowie soborowi kładli szczególny nacisk na potrzebę adaptacji przepowiadania Dobrej Nowiny w taki sposób, aby przynosiła ona obfite owoce w każdej kulturze. Podstawową zasadą owej adaptacji powinno być, według ojca Gerarda de Rosairo, zdanie Augustyna: „Niech w rzeczach koniecznych będzie jedność, w wątpliwych wolność, a we wszystkich miłość” (GeS 92). W dalszej części artykułu autor nakreśla założenia bazowe oraz metodologiczne azjatyckiej metody teologicznej. Ma ona być zakorzeniona w Ewangelii, ma być odpowiedzią na problemy, które przynosi życie, oraz ma respektować specyficzne uwarunkowania kulturowe tego kontynentu. Kontekstualna metoda teologii azjatyckiej powinna być rozpięta pomiędzy takimi polami semantycznymi, jak: służba życiu, dialektyka społeczna, kontemplacja, dialog z kulturami, religiami i ludźmi ubogimi oraz harmonijne zespolenie namysłu teologicznego ze specyfiką Sitz-im-Laben Azji. Metoda, jaką proponuje ojciec Gerard, ma być odpowiedzią na liczne wyzwania i problemy rodzące się na tym kontynencie.