Anselms Präsenz. Momente und Assoziationen Zum Gedenken an den 40. Todestag von Franciscus Salesius Schmitt OSB

Abstract

Anselm’s thinking is a stimulating enterprise – inspiring since the later Middle Ages and early modern thinkers who were smart enough to avoid the gap of circulus vitiosus deus (Friedrich Nietzsche) seeing in God the identity of human mind, absorbed by the errors of void mirroring. It is evident that the Gerberon edition of Anselm’s works (1675) and the modern edition by Dom Schmitt (since World War II, finished 1961) inspired Anselmian studies. Here we are focussing on 20th century’s studies since Guardini’s and Karl Barth’s insights into the ecclesiastical dimension of Anselm’s thought (opposing misleading formalized analytical interpretations even before these became fashionable). After all, we can see in Anselm a landmark thinker of frontiers – starting from giving voice to the wishful thinking of the good in itself and leading to see what is given to us, starting from monologue to dialogue. In this way we can see in Anselm`s work a path – directly through the tremendous self-denying errors of modernity.Myśl Anzelma jest inspirującym projektem, podejmowanym przez myślicieli późnego średniowiecza i wczesnej nowożytności, którzy byli wystarczająco inteligentni by nie popaść w pułapkę circulus vitiosus deus (F. Nietzsche) postrzegania Boga jako tożsamego z wytworem ludzkiego umysłu – umysłu błądzącego w daremnych próbach odzwierciedlania wszystkich rzeczy. Ewidentnie widać, że wydanie dzieł Anzelma przez Gerberona (1675) oraz współczesne wydanie Schmitta zainspirowały studium tychże dzieł. W tym artykule skoncentrowano się na badaniach z XX w. po spostrzeżeniach R. Guardiniego i K. Bartha dotyczących eklezjalnego wymiaru myśli Anzelma. Ostatecznie możemy dostrzec w Anzelmie myśliciela dokonującego przełomu – zaczynającego od wyrażenia pobożnych życzeń o dobru w samym sobie i prowadzącego do dostrzeżenia tego co otrzymujemy, przechodzącego od monologu do dialogu. W ten sposób możemy dostrzec w dziele Anzelma ścieżkę przeprowadzającą prosto przez błędy nowożytności.