Arte sacra nell’insegnamento del Magistero dal Vaticano II a papa Francesco

Abstract

The dialogue with the world of art was taken up again by Vatican II and continues to this day. The post-conciliar popes dedicated several pronouncements to artists. But it was especially Benedict XVI who put into action a real search for the via pulchritudinis. In his teaching, he showed a particular predilection for the theme of beauty and art, as well as the relationship with the various arts. An important chapter of his reflection concerns beauty in the liturgical context. According to the Pontiff, the beauty of the liturgy manifests the beauty of God who is communicated through the beauty of the Church, and also the beauty of the assembly gathered in the liturgical celebration. Speaking of beauty, according to Ratzinger, it is necessary to take into consideration both the material, artistic kind and also that which refers to nature, to creation, to God.

Sztuka sakralna zajmuje od czasu Soboru Watykańskiego II ważne miejsce w Magisterium Kościoła. W sposób szczególny Benedykt XVI podjął się poszukiwania tak zwanej via pulchritudinis. W jego nauczaniu wykazał upodobanie do tematyki piękna i sztuki w szerokim tego słowa znaczeniu. Ważny rozdział jego refleksji dotyczył piękna w kontekście liturgicznym: piękno liturgii jest w stanie ukazać piękno samego Boga. Mówiąc o pięknie miał na uwadze zarówno to, co materialne, artystyczne, jak i to, co odnosi się do natury, do stworzenia i do Boga. Obecny papież Franciszek nawiązuje także do drogi piękna, która prowadzi do dobra, do Boga i stwarza międzyludzką komunię.