„Tyś, Jahwe, naszym Ojcem, Odkupiciel nasz to Twoje imię odwieczne”. Izrael prosi o odpuszczenie swoich grzechów

Abstract

We are often involved in destructive social conditions which we did not originally cause, the reinforcement of which we however continuously contribute to. The Bible is likewise familiar with such enmeshment in guilt. In the Old Testament, Israel pleads for the acquittal of its collective guilt in Psalms of Lament. This article outlines the complex of problems surrounding the acquittal of collective guilt. Subsequently, it offers an interpretation of Isaiah 63:7-64:11, which is an emotionally powerful national (or communal) Song of Lament, rich in imagery and theologically both creative and radical. Its invocation of God, cited in the title of this article, establishes a connection with the Lord’s Prayer. The conclusion of the proffered exegetical considerations summarises the theology of Israel’s prayerful lament, beseeching forgiveness of their collective transgressions.

Często angażujemy się w destrukcyjne warunki społeczne, których pierwotnie nie spowodowaliśmy, do których wzmocnienia stale się przyczyniamy. Biblia jest również zaznajomiona z takim uwikłaniem w poczucie winy. W Starym Testamencie Izrael domaga się uniewinnienia zbiorowej winy w Psalmach Lamentu. Ten artykuł przedstawia kompleks problemów związanych z uniewinnieniem zbiorowej winy. Następnie oferuje interpretację Izajasza 63:7-64:11, która jest silną emocjonalnie narodową (lub wspólnotową) Pieśnią Lamentu, bogatą w obrazy i teologicznie zarówno twórczą, jak i radykalną. Jego inwokacja do Boga, cytowana w tytule tego artykułu, ustanawia związek z Modlitwą Pańską. Wniosek z podanych rozważań egzegetycznych podsumowuje teologię modlitewnego lamentu Izraela, prosząc o przebłaganie ich zbiorowych grzechów.