Le prove connesse con la lotta spirituale per la liberazione dell’uomo dall’influsso del demonio

Abstract

The author intends to introduce a theological reflection on the experience of exorcists and possessed by the devil, regarding the temptations and trials that incur in the exorcist and liberation prayer. As for the exorcist or someone who has a charism of liberation, the first temptation comes from the root of pride, which pushes to identify themselves with the assignment or charisma that has been received. It is therefore important to qualify who the exorcist is and who can perform exorcisms. Does the gap between the institution of the ministry and the charism justify a direct commission from God? With regard to the person attacked by the devil, the duration and intensity of the sufferings lead to loneliness and despair, with the loss of the theological virtues, especially of hope, which is the ultimate goal of the devil. Temptations are actually the way to defeat the devil, where the essence of exorcism, in addition to the form of direct command, finds its fulfillment in conformation to the cross of Christ. The exorcist configured to Christ is the true liberator of souls with Jesus and the possessed person is the true crucified with Jesus. Both contribute to the defeat of the devil and to the glory of God.

Autor podejmuje refleksję teologiczną na temat doświadczenia egzorcystów i osób opętanych przez diabła w odniesieniu do pokus i prób, jakie niesie ze sobą modlitwa egzorcystyczna i wyzwoleńcza. Jeśli chodzi o egzorcystę lub kogoś, kto posiada charyzmat wyzwolenia, pierwsza pokusa pochodzi z pychy, która skłania człowieka do utożsamiania się z zadaniem lub charyzmatem, który otrzymał. Dlatego ważne jest, aby określić, kim jest egzorcysta i kto może wykonywać egzorcyzmy. Czy rozbieżność ujawniająca się między ustanowieniem konkretnej posługi a charyzmatem uzasadnia bezpośrednie zlecenie od Boga? Osoba atakowana przez diabła przez dłuższy czas i doświadczająca intensywnych cierpień może zostać doprowadzona do samotności i rozpaczy oraz do utraty cnót teologalnych, zwłaszcza nadziei, którą diabeł zamierza ostatecznie odebrać człowiekowi. Pokusy są w rzeczywistości drogą do pokonania diabła, gdyż istota egzorcyzmów, oprócz formy bezpośredniego rozkazu, znajduje swoje wypełnienie w upodobnieniu do krzyża Chrystusa. Egzorcysta, upodabniając się do Chrystusa, staje się prawdziwym wyzwolicielem dusz razem z Jezusem, a opętany staje się prawdziwym ukrzyżowanym z Jezusem, obaj więc przyczyniają się do pokonania diabła i do chwały Bożej.