Feminizacja ubóstwa i strategie radzenia sobie z biedą na przykładzie mieszkanek Lublina

Abstract

Feminizacja ubóstwa to nadal temat aktualny i wymagający pogłębionych badań naukowych. Niższy poziom wynagrodzeń kobiet w stosunku do mężczyzn, nieodpłatna i niedoceniana praca w gospodarstwie domowym, wychowywanie dzieci, w konsekwencji niski poziom lub całkowity brak świadczeń emerytalnych, to wszystko powoduje, że kobiety częściej niż mężczyźni są narażone na ubóstwo. Prowadzone przez autorów artykułu badania ukazują dużą aktywność kobiet będących w sytuacji biedy. Większość respondentek wykorzystuje wszystkie dostępne możliwości, zmierzające do minimalizowania wydatków, maksymalizowania przychodów i poprawy sytuacji ekonomicznej rodziny. Z prezentowanych wyników badań wyłania się obraz kobiet aktywnych, zaradnych, które wkładają wiele wysiłku, aby zaspokoić podstawowe potrzeby rodziny. Stoi to w sprzeczności ze stereotypowym postrzeganiem osób biednych jako leniwych, niezaangażowanych we własne sprawy, czekających jedynie na instytucjonalną pomoc.

Feminization of poverty is still an issue of current and demanding in-depth research. The lower level of women’s remuneration in relation to men, unpaid and underestimated work in the household, raising children, consequently, low or lack of pension benefits, all this means that women are more vulnerable to poverty than men. Conducted by the authors of the article, the study shows the high activity of women in a situation of poverty. Most respondents use all available opportunities to minimize expenditures, maximize revenues and improve the family’s economic situation. The results of the research show a picture of active and resourceful women who put in a lot of effort to satisfy the basic needs of the family. This is in contradiction with the stereotypical perception of poor people, as a lazy, not involved in their own affairs, waiting only for institutional help.