Nadzieja wyrażona w lamentacji Psalmu 13 (12)

Abstract

Artykuł podejmuje filologiczno-teologiczną analizę Psalmu 13. Badając poszczególne jego strofy (I: „Pytania i lament” /w. 2-3/; II: „Wołanie o pomoc” /w. 4-5/; III: „Wyznanie ufności i wdzięczności” /w. 6/), autor przeprowadził stadium egzystencjalno-duchowych zmagań psalmisty. Kluczową rolę w interpretacji tego utworu pełni zaufanie, jakie orant pokładał w Bogu. Pomimo zniecierpliwienia psalmisty, wywołanego długotrwałym milczeniem Boga wobec próśb, jakie do Niego kierował, nie przestał Mu ufać, jakby wyczuwał, że rezygnując z nadziei - najpożywniejszego owocu wiary w Boga - pozostanie tylko rozpacz.The article makes philological-theological analyses of Psalm 13. Reviewing its each stanza (I: “Question and lament” /v 2-3/; II: “Calling for help” /v 4-5/; III: “Confession of thrust and gratitude” /v 6/) gave the possibility to study the existential-spiritual psalmist’s struggle. The trust that orans has placed in God performs the key role in the interpretation of the work. Despite the psalmist’s impatience caused by long God’s silence to answer the requests he has directed to Him, he did not stop to trust Him. He just might feel that resigning from hope which is the most nourishing fruit of faith in God one allows to stay in despair.