Ku teologii nadziei Świętej Bożej Rodzicielki

Abstract

Nadzieja człowieka wierzącego oparta jest na wierności Bożej miłości, ukazującej się w pięknie dzieła zbawienia, którego obrazem jest Najświętsza Maryja Panna. Jednak misterium zbawienia człowieka potrzebuje stale swojej eklezjalnej aktualizacji. W obecnej refleksji stawiamy pytanie o obecność Dziewicy Maryi na drodze pełnej realizacji nadziei człowieka. Jej obecność jako Matki i Nauczycielki, która – jak uwypukla to ostatni Sobór – „przyświeca pielgrzymującemu Ludowi Bożemu jako znak niezachwianej nadziei i pociechy” (KK 68). Pochylając się nad naturą nadziei Maryi dostrzegamy, że jest ona zbudowana na fundamencie relacji wiary pomiędzy Nią a Bogiem. Niewątpliwie próbą wiary, a jednocześnie nadziei Dziewicy Maryi, jest tajemnica Zwiastowania. Maryja przyjmuje tu postawę głęboko dynamiczną, pokładając pełną nadzieję w łasce Bożej. Ta postawa towarzyszy Jej na przestrzeni całego życia. Dalej, ważnym jest spojrzenie na nadzieję Maryi w wymiarze eklezjalnym. Posiada ona dwa dopełniające się elementy, gdyż Dziewica Maryja jest jednocześnie członkiem nowego Ludu Bożego i jego Matką. Kontemplując wydarzenia Jej życia, Kościół odnajduje w osobie i życiu Maryi swój paradygmat nadziei. Wreszcie widzimy Maryję jako znak pewnej nadziei na drodze każdego człowieka zdążającego ku Bogu. Udział Maryi w realizacji dzieła naszego zbawienia i Jej obecność w Kościele wskazuje nam fundament i cel naszej nadziei: Boga, który obdarza stworzenie możliwością wiecznego udziału w Jego Boskim życiu miłości.The believer’s hope is based on his faithfulness to God’s love that is shown in the beauty of salvation, whose image is the Blessed Virgin Mary. However, the mystery of man’s salvation constantly needs its ecclesial actualization. In the present reflection we put the question about the presence of the Virgin Mary on the way of a full realization of man’s hope. Her presence as that of a Mother and Teacher, who – as the latest Council stresses – “does […] shine forth on earth, until the day of the Lord shall come, as a sign of sure hope and solace to the people of God during its sojourn on earth”. Giving our attention to the nature of Mary’s hope we notice that it is built on the foundation of the relation of faith between Her and God. Undoubtedly the mystery of Annunciation is a test of the Virgin Mary’s faith, and at the same time of Her hope. Mary assumes a deeply dynamic attitude here, pinning Her full hope upon God’s grace. This attitude accompanies Her during Her whole life. Then, a view of Mary’s hope in the ecclesial dimension is important. It has two complementary elements, as the Virgin Mary is at the same time a member of God’s new people and their Mother. Contemplating the events in Her life the Church finds in Mary’s person and life its paradigm of hope. And finally, we can see Mary as a sign of a certain hope on the way of every man heading towards God. Mary’s participation in the realization of our salvation, and Her presence in the Church shows us the foundation and the aim of our hope: God, who grants the creation the possibility to eternally participate in His Divine life of love.