Hermeneutic of Reform in the Latin Liturgy. The Theological and Historical Aspect

Abstract

The hermeneutic of reform, as a concept recalled by Benedict XVI at the outset of his pontificate with reference to liturgy, indicates the ability to explain, practice and interpret it in relation to the Tradition of the Church. However, it is necessary to look at this term a bit more broadly than it is suggested by the supporters of celebrating the Holy Mass in the extraordinary form of the Roman rite. Liturgy as performance of the public worship of God must be perceived simultaneously as a theological and canonical reality, but always in a complex historical context. This undoubtedly allows us to better understand the current form of the Eucharist performed. The renewal initiated at the Second Vatican Council and sealed with the subsequent actions of the Holy See, has resulted in the proposal of a liturgy, which is a logical expression of the Ecclesiastical Tradition, and at the same time remains understandable to the faithful of the present era.

Hermeneutyka reformy, jako pojęcie przypomniane przez Benedykta XVI na progu jego pontyfikatu w odniesieniu do liturgii, wskazuje na umiejętność objaśniania, praktykowania oraz jej interpretowania w odniesieniu do Tradycji Kościoła. Trzeba jednak to określenie rozumieć nieco szerzej, niż sugerują zwolennicy celebrowania Mszy Świętej w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Liturgia jako sprawowanie publicznego kultu Bożego musi być postrzegana jako rzeczywistość teologiczna i kanoniczna zarazem, ale zawsze w złożonym kontekście historycznym. To niewątpliwie pozwala lepiej zrozumieć obecny kształt sprawowanej Eucharystii. Skutkiem odnowy zapoczątkowanej na Soborze Watykańskim II i przypieczętowanej późniejszymi działaniami Stolicy Apostolskiej stało się zaproponowanie takiej liturgii, która jest logicznym wyrazem Tradycji Kościoła, a przy tym pozostaje zrozumiała dla wiernych obecnej epoki.