Religiousness in the Context of End of Life

Abstract

Awaiting the meeting with God is connected with the person’s faith. This is faith, in the strict sense of the word, in life “after” the earthly life, life in the “future world.” Such life, which is not merely an extension of the familiar existence, is hard to imagine. This existence is different in its essence. Life on earth continues as an endless sequence of successive moments. Eternity is a new dimension of existence, a new quality, continuous “now.” In all contacts with God – in the sacraments, prayer, and meditation – we learn to see Him properly. It is a way of life in eternity already “now,” today. Present and eternity do not oppose each other, they do not separate from each other, but they are entangled with each other. Eternal life grows in strength within the time that is given to us. Entire religious care over the dying person is of equally important significance. Every sick person has a right to receive this care, which is also a way of evangelizing illness, a discovery of the redeeming significance of the suffering and pain of passing away. It involves giving a testimony of love through diaconia (service) and canonia (community formation).Oczekiwanie na spotkanie z Bogiem łączy się z osobistą wiarą. Jest to wiara – w ścisłym tego słowa znaczeniu – w życie pozagrobowe, życie w „przyszłym świecie”. Taka egzystencja, nie będąc jedynie przedłużeniem tego co znamy na ziemi, jest trudna do wyobrażenia, bo jej istota jest inna. Życie na ziemi to niekończący się ciąg następujących po sobie chwil, natomiast wieczność jest nowym wymiarem istnienia, nową jakością, ciągłym „teraz”. W każdorazowym kontakcie z Bogiem, odbywającym się w sakramentach, modlitwie i medytacji, uczymy się właściwego spojrzenia na Niego. Jest to życie wieczne, które ma miejsce już „teraz”. Teraźniejszość i wieczność nie stoją w sprzeczności, nie są od siebie odrębne, ale przeplatają się. Życie wieczne umacnia się w czasie, który został nam dany. Ogół wsparcia religijnego udzielanego osobie umierającej jest równie ważny. Każda chora osoba ma prawo do takiej opieki, która jest sposobem ewangelizowania choroby, odkrywaniem odkupieńczego znaczenia cierpienia i bólu przemijania. Wsparcie religijne polega na dawaniu świadectwa miłości poprzez diakonię (służenie) i kanonię (tworzenie wspólnoty).