Teolog fundamentalny wobec ataku przypadku, nieokreśloności, prawdopodobieństwa, dwuznaczności, wieloznaczności

Abstract

Postmodernizm prezentuje postawę akceptacji Nieładu, Chaosu i Przypadku. Czy istnieje możliwość dialogu z taką postawą? Postmodernizm powstaje jako bunt na pograniczu filozofii i estetyki. Kontestuje zastany Ład. Sprzeciwia się kartezjańskiemu Cogito ergo sum oraz podziałowi na res cogitans i res extensa. Jest to ruch kulturowy, który nie ma jeszcze swojego ostatecznego wyrazu. Jest on ciągle postrzegany jako proces przechodzenia od starego do nowego Ładu. Taki brak dookreślenia budzi niepokój i sprzeciw. Teologia fundamentalna jest badaniem granic i dialogu. Stoi na progu, więc ma obowiązek rozeznać ludzki niepokój w akceptacji otaczającego świata. Musimy zapytać, dlaczego człowiek akceptuje ten Nieład?

Postmodernism presents the attitude of acceptance of Disorder, Chaos and Chance. Is there any possibility of dialogue with such an attitude? Postmodernism arises as a rebellion in borderline of philosophy and aesthetics. It is opposed to the present order. It is standing against Cartesian Cogito ergo sum and division of the res cogitans and res extensa. It is a cultural movement that does not yet have a final shape. It is still perceived as a process of transition from the old to the New Order. This lack of self-determination remains a concern and objection. Fundamental theology is a study of border-line and dialogue. It stands on the threshold and is obliged to recognize the human uneasiness about acceptance of the world around him. We need to ask ourselves: Why does man want to accept this Disorder?