Rolle des Epikletischen Geschehens im geistigen Leben

Abstract

W wydarzeniu epikletycznym — w każdym z siedmiu sakramentów, a najpełniej w Najświętszym Sakramencie Eucharystii — uwidacznia się nierozdzielna jedność zbawczego dzieła Trzech Boskich Osób: na prośbę szafarza Ojciec zsyła Ducha Świętego, który uobecnia dla Kościoła Osobę Jezusa Chrystusa i Jego paschalne misterium oraz dokonuje przemiany serc uczestników liturgii, by mogli z Nim się zjednoczyć i w ten sposób dojść do Ojca. Uczestnictwo w śmierci Pana i w Jego zmartwychwstaniu — dialektyka sakramentu pokuty i Eucharystii — jest osią duchowości chrześcijańskiej. Istotą duchowej dojrzałości uczniów Chrystusa jest więc jej trynitarność, a chrześcijańska mistyka ze swej natury zakorzeniona jest w liturgii. Tędy również wiedzie droga do odnowy homiletyki i takie są podstawy nowej ewangelizacji. Ruchy odnowy, które chcą widzieć rolę Ducha Świętego w oderwaniu od Paschy Chrystusa i Tradycji Kościoła, nie są katolickie. Tylko Kościół, kierowany przez Piotra z kolegium apostołów, ma dar sprowadzania Ducha Świętego dla przemiany chleba i wina i dla przemiany serc — a czyni to z nakazu Pana mocą sakramentu kapłaństwa.