Obrzęd nałożenia paliusza metropolitom – historia i teologia

Abstract

Nazwa „paliusz” pochodzi od łacińskiego słowa pallium, które oznacza płaszcz. To pas z białej wełny noszony na ramionach, będący elementem stroju liturgicznego metropolitów. Zakładany jest na ornat i opuszczany końcami na piersi i plecy. Ozdobiony jest wyszytymi sześcioma czarnymi równoramiennymi krzyżami, trzema szpilkami, zakończony również czarnymi, jedwabnymi fragmentami. Noszony jest wyłącznie jako element stroju liturgicznego, mający podkreślić funkcję i władzę metropolity w zgromadzeniu oraz jego łączność ze Stolicą Apostolską. Liturgiczny obrzęd nałożenia paliusza przeżywał w historii – od wczesnego średniowiecza do czasów współczesnych, różne modyfikacje, by w 2015 r. przyjąć obecny kształt. Obrzęd poświęcenia i nałożenia paliusza każdemu metropolicie uświadamia pasterskie obowiązki wobec powierzonych mu owiec. Jest widocznym symbolem jedności, znakiem komunii i więzi miłości ze Stolicą Apostolską oraz wezwaniem do ewangelicznego męstwa.

The term pallium derives from Latin and signifies “coat”. It is a strip made of white wool, worn on shoulders, used as an element of a liturgical attire of a Metropolitan Archbishop. The pallium is decorated with six Greek crosses, three pins and silk black trimmings. Its meaning is to emphasize the liturgical function and power of a Metropolitan Archbishop and his unity with the Holy See. The liturgical rite for imposing the pallium in the history had many modifications, and the present form was approved by Pope Francis in 2015. The rite itself underlines the pastoral responsibility of the Shepard towards his flock. It is a visible sign of unity, of the communion with Holy See and it is also a call for evangelical fortitude.