Personalizm chrześcijański jako nurt wzmacniający kapitał społeczny poprzez personalistyczną edukację społeczną w zmediatyzowanej rzeczywistości

Abstract

Ciągle pogłębiająca się ambiwalencja to aktualnie często powtarzana diagnoza społeczna, ogromne możliwości społeczeństwa zmediatyzowanego, a równocześnie ogromna skala ludzkich, egzystencjalnych dramatów, dotykająca wszystkich grup społecznych, łatwa do zaobserwowania, to podstawowy problem, problem badawczy także niniejszego artykułu. Wiele osób szuka jakichś „przyczółków” do życia, dla usensawniania swojego życia, dla czynienia życia pożytecznym i wyzwaniem naszych badań winno być właśnie pokazanie tego konstruktywnego kierunku. Zdaniem autora niniejszego artykułu to właśnie personalizm chrześcijański, z jego spokojem, bez fanatyzmu, z jego głębią proegzystencji, realizowanej przez wiele konkretnych, świetnie wykształconych i pełniących odpowiedzialne funkcje, a także bardzo zwyczajnych osób, które są konkretnym pozytywnym i optymistycznym „studium przypadku” może być aktualnie mocno nadziejogenny. Wzmacnianie personalistycznego poczucia własnej wartości jako osoby, pozostającej pod stałą opieką Boga – Osoby i pozostającej w głębokiej relacji osobowej z drugim człowiekiem – osobą, jest potężną szansą na ratowanie człowieczeństwa. Personalistyczna edukacja prospołeczna jest edukacyjną nadzieją na uczenie się ciągle siebie poprzez dar osoby drugiej osobie w odpowiednim dwustronnym proegzystencjalnym przepływie wartości i jest edukacją ku lepszej i optymistycznej przyszłości.Ambivalence, ever-deepening ambivalence is currently a frequently repeated social diagnosis, huge possibilities of a mediated society, and at the same time a huge scale of human existential dramas, affecting all social groups, easy to observe, is the basic problem, the research problem of this article. Many people are looking for some „footholds” to show their life, to make life useful and to challenge our research, it should be to show this constructive direction. According to the author of this article, it is Christian personalism, with its calmness, without fanaticism, with its depth of pro-existence, implemented by many specific, welleducated and performing responsible functions, as well as very ordinary people who are specific positive and optimistic „case studies” can be very hopeful at the moment. Strengthening personalistic self-esteem as a person who is under the constant protection of God - the Person and in a deep personal relationship with another person - a person, is a powerful opportunity to save humanity. Personalist pro-social education is the educational hope of continually learning oneself through the gift of a person to another person in a relevant bilateral pro-existential flow of values and is education for a better and optimistic future.