Tradycja wiary chrześcijańskiej jako rzeczywistość stanowiąca element składowy autentycznego wyrażenia w czasie i przestrzeni osób wierzących podlega także zróżnicowanej percepcji historycznej-religijnej, filozoficznej, teologicznej, socjologicznej itd. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego aż do tego momentu, kiedy jej obecność zwłaszcza po stronie samych chrześcijan przestaje pełnić prawdziwą funkcję formacyjno-duchową. A dziś taka sytuacja wydaje się stanowić pewien negatywny trend w świadomości i postawie wielu osób wyznających chociażby swój związek z Kościołem katolickim. Przy tym dochodzi jeszcze do prostego zrównywania i utożsamienia odmiennych tradycji między innymi po to, aby nie przywiązywać się do jednej lub dominującej. Tymczasem uznanie chrześcijańskiej tradycji wiary wraz z jej specyfiką i odcieniami wymaga wierności jednemu przekazowi oraz nieustannego zgłębiania własnego dziedzictwa tradycyjnego.
