Artykuł ukazuje krótki epizod funkcjonowania placówki duszpasterskiej prowadzonej przez karmelitów bosych w Szopienicach w latach 1954-1955. Jesienią 1954 roku dwaj zakonnicy: ojciec Daniel Rufeisen i brat Wawrzyniec Radkiewicz, z pomocą mieszkańców, wyremontowali walący się barak i zamienili go w kaplicę. Władze komunistyczne domagały się zamknięcia kaplicy i opuszczenia Szopienic przez zakonników. Gdy nie skutkowały kolejne kary grzywny i administracyjne decyzje o wysiedleniu karmelitów, władze postanowiły zaplombować kaplicę. Miesiąc później, w grudniu 1955 roku przeprowadzono ostateczną likwidację placówki. Milicjanci siłą wyprowadzali protestujących wiernych z kaplicy. Mimo licznych petycji i skarg mieszkańców Szopienic kaplicy nie reaktywowano, a zakonnicy musieli opuścić miasto. Ten nieznany dotąd szerzej przypadek walki wiernych o swobody religijne wpisuje się w kontekst antykościelnej polityki władz w okresie stalinowskim.
