Chachulska, Irina (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2017)
W niniejszym studium podjęte zostało zagadnienie interpretacji neumy pressus maior, a mianowicie wokalnego i rytmicznego znaczenia jej środkowego elementu – oriscus. Wyniki badań komparatystycznych dziesięciu zachodnich manuskryptów średniowiecznych dowodzą celowego stosowania tego elementu w kontekście neumy pressus maior, która według większości współczesnych badaczy jest uznawana za „ekwiwalent neumatyczny” złożenia zwykłych neum (np. virga + clivis). Co więcej, pewne przesłanki przemawiające za ornamentalnym charakterem oriscus dają się także odnaleźć w źródłach teoretycznych. Na szczególne znaczenie tej neumy wskazuje również analiza modalno-estetyczna melodii zawierających pressus.
