Communio, 2017, R. 37, nr 2-3 (198-199)

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1

Dualizm etyczny Martina Luthra a Jacoba Böhme. Porównanie.
Giel, Joanna (Wydawnictwo Pallottinum, 2017)
Luther i Böhme przypisywali Bogu dwa przymioty: miłość (die Liebe) i gniew (der Zom). Podczas gdy miłość miała wskazywać na Boże miłosierdzie, gniew związany był z Bożymi przykazaniami i polegał na tym, że człowiek łamie etyczny postulat Boskiej sprawiedliwości. Wyobrażeniu Boga towarzyszyło u Luthra przekonanie o Jego wszechmocy. Zasadnicza różnica między myślicielami polegała na tym, że Luther argumentował z pozycji teologa, natomiast Böhme z pozycji filozofa. Jednakże pomimo przedstawionych słabych stron porównania, wiele punktów teozofii Böhmego koresponduje z przesłaniem Luthra. Nawet jeśli teza Luthra „simul iustus et peccator” owocowała znacznie większymi konsekwencjami, jak np. teorią o usprawiedliwieniu przez łaskę, której brak jest u Böhmego, to jednak punkt wyjścia dla obu myślicieli był ten sam: w człowieku istnieją dwie natury: dobra i zła. Również kwestie biograficzne pozwalają zestawić Jacoba Böhmego i Martina Luthra jako myślicieli, którzy doświadczyli trudnych, prowadzących do rozpaczy i melancholii przeżyć.