Niniejsze opracowanie podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie o miejsce psychologii w dziele przepowiadania słowa Bożego. Najpierw analizowane jest zagadnienie elementów psychologii w formacji przyszłych głosicieli słowa Bożego. W opracowaniu zwrócona została również uwaga na potrzebę kształtowania kompetencji terapeutycznych u współczesnych homilistów (kaznodziejów) oraz na niebezpieczeństwo wystąpienia zjawiska psychologizmu. Dokonano również analizy wpływu psychologii na zagadnienie procesu tworzenia poszczególnych jednostek przepowiadania słowa Bożego, na ich treść i elementy formalne. Zasadniczy wniosek płynący z opracowania zawiera się w stwierdzeniu, że psychologia i homiletyka powinny ze sobą współpracować i wzajemnie się uzupełniać.
