Liturgia Sacra, 2017, R. 23, nr 2 (50)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29244
Przeglądaj
Przeglądaj Liturgia Sacra, 2017, R. 23, nr 2 (50) wg Autor "Kwiatkowski, Dariusz"
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Teologiczne znaczenie gestów i znaków w odnowionych obrzędach poświęcenia ołtarzaKwiatkowski, Dariusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2017)W artykule podjęto refleksję teologicznoliturgiczną nad gestami i znakami obecnymi w liturgii poświęcenia ołtarza. Odnowione obrzędy poświęcenia ołtarza są bardzo bogate w znaki, które sprawiają, że liturgia jest bardzo żywa i uroczysta. Należy także zauważyć, że wszystkie gesty i znaki ściśle wiążą się z treścią modlitwy poświęcającej ołtarz i wskazują na obecność Chrystusa. Poza tym formuły towarzyszące gestom i znakom oraz śpiewy, które im towarzyszą, są bardzo czytelne i przekazują właściwy komentarz do tych czynności. Gesty i znaki występujące w liturgii poświęcenia ołtarza bardzo mocno akcentują, że stanowi on najważniejszy element celebracyjny w każdym kościele Obrzędy liturgii poświęcenia ołtarza pokazują wszystkie jego aspekty teologiczne. Procesja do ołtarza symbolizują pielgrzymowanie Ludu Bożego do domu Ojca. W wędrówce tej wiernym towarzyszy zmartwychwstały Chrystus, z którym zostali złączeni na zawsze przez sakrament chrztu. Przypomina o tym obrzęd pokropienia ludu i ołtarza pobłogosławioną wodą. Jedność liturgii sakramentalnej z niebiańską obrazuje złożenie w ołtarzu relikwii świętych. Obrzędy wyjaśniające, czyli namaszczenie, okadzenie, nakrycie i oświetlenie ołtarza, akcentują jego chrystologiczny wymiar. Ołtarz jawi się jako znak obecności Chrystusa oraz jako stół Ofiary i Uczty. Jest także zapowiedzią uczestnictwa w liturgii zbawionych w niebie.