Communio, 2012, R. 32, nr 3 (179)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19341

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2012, R. 32, nr 3 (179) wg Autor "Wendland, Mateusz"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    Kościół wobec kremacji w początkach chrześcijaństwa
    Wendland, Mateusz (Wydawnictwo Pallottinum, 2012)
    Przedmiotem niniejszego artykułu było omówienie zagadnienia jednej z form postępowania z ludzkim ciałem po śmierci – kremacji, w początkach chrześcijaństwa. Najpierw interesujące nas kwestie zostały przeanalizowane w oparciu o świadectwa biblijne zarówno Starego jak i Nowego Testamentu. W ich świetle wykazano, iż w tradycji starotestamentalnej kremacja stosowana była jedynie w sytuacjach ekstremalnych i jako środek kamy. Pierwsze wieki chrześcijaństwa „karę ognia” utożsamiają z eschatologicznym pojęciem piekła. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa dostrzega się, jak ujęcie eschatologii dalekie jest od dogmatycznej stałości, co jest wynikiem dialogu hellenizmu z kulturą judeochrześcijańską. W odniesieniu do człowieka pojednanego z Bogiem, kremacja burzyła naturalny porządek dzieła stworzenia i rujnowała metafizyczną nadzieję na zmartwychwstanie. Natomiast odniesiona do człowieka, który utracił łaskę Bożą, pełniła rolę katharsis. Chrześcijaństwo poprzez sprzeciw wobec rytualnej kremacji wyraźnie odcinało się przy tym, od wszelkich tradycji. Fakt ten jest w końcu wyrazem głębokiej czci dla pochówku, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Chrystusa, który jest dla chrześcijanina miarą wszystkich miar. Archetypem rytuału pogrzebowego jest wszakże na kartach Nowego Testamentu pogrzeb samego Jezusa Chrystusa. Zasadniczym problemem, jaki zamierzano tu wyeksponować, jest fakt, iż starożytne chrześcijaństwo, zarówno wschodnie jak i łacińskie, uznawało crematio mortuorum za akt skierowany przeciwko opisanemu w Księdze Rodzaju naturalnemu porządkowi stworzenia, ewangelijnemu opisowi kultu umęczonego przez śmierć krzyżową ciała Chrystusa, a nade wszystko – przeciwko wierze w dogmat o zmartwychwstaniu ciał.