Communio, 2013, R. 33, nr 3 (183)

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/19620

Przeglądaj

Przeglądaj Communio, 2013, R. 33, nr 3 (183) wg Autor "Góźdź, Krzysztof"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    Descensus ad inferos
    Góźdź, Krzysztof (Wydawnictwo Pallottinum, 2013)
    Zstąpienie Chrystusa do królestwa zmarłych, określane jako „zstąpienie do piekieł”, od początku intrygowało całe chrześcijaństwo. Na kartach Nowego Testamentu descensus Christi obrazowany jest m.in. u Mt 12,40; 27,51b-53; Rz 10,7; Dz 2,24-28; Ef 4,8-10; Hbr 12,23; 13,20; Ap 1,18. Temat ten żywo występuje także u św. Justyna, św. Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, św. Augustyna, św. Grzegorza Wielkiego i innych. Znane jest także stanowisko urzędowe Kościoła (DH 369, 485, 739, 801, 1011, 1077). Współcześnie – dla niektórych teologów – uchodzi on niestety za „przestarzały” i nieaktualny. Stąd koniecznym wydaj e się naświetlenie całej rzeczywistości „zstąpienia Chrystusa do piekieł” od strony biblijnej, systematycznej, sensologicznej, teologicznej, a także solidarnościowej, aby następnie uwypuklić to wydarzenie jako wydarzenie zbawcze o zasięgu uniwersalnym. Dzisiejsza teologia winna widzieć omawianą tu tajemnicę integralnie, w całym misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Zstąpienie Chrystusa do piekieł uwyraźnia przede wszystkim odkupienie przez Chrystusa całej ludzkości, a więc także zmarłych przed Jego męką krzyżową. Jest to więc akt całkowitego wypełnienia ewangelicznego głoszenia zbawienia. Przy tym Jezus Chrystus zstąpił do piekieł nie dla wyzwolenia potępionych, czy dla zniesienia piekła, lecz dla zwyciężenia śmierci i wyzwolenia sprawiedliwych, którzy Go poprzedzili w śmierci (por. DH 485; KKK 633).